ओळखलंत का सर मला, कारमधून आला कोणी ।
कपडे होते पांढरेशुभ्र, सोबत बिसलेरी चे पाणी ।

क्षणभर बसला नंतर हसला, बोलला वरती पाहूनी ।
दोन नंबरच्या पैशाची सर, ही तर जादूभरी कहाणी ।

राजकारणात शिरलो आणि हे वैभव आले ।
पैसा कीर्ती प्रतिष्ठा सारे, भोवती नाचू लागले ।

कर बुडवले फ्रॉड केला, होत्याचे नव्हते केले ।
प्रसाद म्हणून ‘स्विस’ मध्ये, एक अब्ज ठेवले ।

कारभारणीला घेऊन संगे, सर आता फिरतो आहे ।
रोम फ्रान्स रशिया तर कधी, न्यूझीलंडला जेवतो आहे ।

काळया पैशाची उठाठेव, जगभरात मांडतो आहे ।
दलाली करून देश लुटून, साम्राज्य उभे करतो आहे ।

खिशामध्ये हात घालून, हसत हसत उठला ।
पैसे खाऊन सर आम्ही, आमचा महाल थाटला ।

पुसून टाका सत्यवचनं, अन पुसा विवेकाच्या खुणा ।
खोटंनाटं काही पचवून, मोडा सत्यमेव जयतेचा कणा ।

• डॉ सचिन लांडगे.

( मी MBBS च्या तिसऱ्या वर्षाला असताना लिहिलेली ही विडंबनात्मक कविता आजही परिस्थितीचं तितकंच चपखल वर्णन करतेय..)